به گزارش خبرگزاری خارگ آنلاین ، در این روزهای کرونایی به نظر می‌رسد که پیشگیری بهترین روش برای کنترل آن باشد اما مجموع عواملی دست‌به‌دست هم داده‌اند تا این اتفاق کمرنگ باشد. یکی از عوامل مهم فرهنگ عمومی است و قطعاً کرونا نخستین و آخرین بحرانی نخواهد بود که باید از ابزار و ظرفیت‌های فرهنگی برای مقابله با آن بهره گرفت.
اگر درگذشته تمرکز بیشتری بر روی فرهنگ عمومی کشور بود با موضوعات و دغدغه‌های بهداشتی کمتری در سطح جامعه روبرو بودیم. کرونا مقدمه‌ای بود تا از اهمیت مسئله‌ای بنام فرهنگ عمومی در این گزارش حرف به میان آید.
فرهنگ عمومی از مباحث تعیین‌کننده در مدیریت کلی جوامع و بخش‌های مختلف در جامعه به شمار می‌رود. به همین دلیل سرمایه‌گذاری در جهت ارتقای سطح فرهنگ عمومی از ضرورت‌های بسیار مهم است. متولی آن در استان بوشهر شواری فرهنگ عمومی است که به گفته دبیر آن، طی سال گذشته 6 نشست با یک مصوبه مهم برگزار شده است.
فعالین فرهنگی استان بوشهر نسبت به عملکرد این شورا انتقادات جدی و پیشنهاد‌ها زیادی دارند که سعی شده در گفت‌وگو با تعدادی از آنها، عملکرد شورای فرهنگ عمومی و راهکارهایی که این شورا برای حل مشکلات فرهنگی به آنها توجه کند، بررسی شود:
از مصوبات شورای فرهنگ عمومی بی اطلاعم
سید عبدالجلیل حسینی از فعالان فرهنگی استان بوشهر ضمن انتقاد از عدم اطلاع‌رسانی مصوبات جلسات شورای عمومی اظهار داشت: مساله مهم در جلسات شورای فرهنگ عمومی بحث اطلاع‌رسانی مصوبات آن است که به اطلاع ما نمیرسد. موضوع دیگر اینست که مصوبات چقدر خروجی دارد و چقدر اجرایی می‌شود. اثر آن در جامعه آیا مشخص است؟ متاسفانه مردم جایگاه فرهنگ عمومی را مستحضر نیستند و حتی نمیدانند روی چه ارگانهایی اثرگذار است، چه اختیاراتی دارد.
وی هویت ایرانی اسلامی را اولویت اول فرهنگ جامعه دانست و افزود: نمیدانم مسائل فرهنگی جمع آوری شده یا چقدر تصمیم گیری‌ها بر اساس آن مسائل تنظیم می‌شود اما بنظرم مساله مهمی که وجود دارد مساله هویت ایرانی اسلامی ماست. این نه به معنی آن است که هویت نداریم. در تمام زمینه‌ها الگوهای مناسبی داریم. مساله مهم الگو دهی است که بتوانیم هویت بومی و استانی را تقویت کنیم.
ظرفیت عظیم فرهنگی صرف ضد فرهنگ می‌شود
سیده محدثه رضوی نیز ضمن ابراز بی‌اطلاعی از خروجی جلسات بیان داشت: به نظر می‌رسد در ابتدای امر هماهنگی مسؤولان فرهنگی مهم هست، که متأسفانه این امر در شهر بوشهر وجود ندارد و غالبا مسائل سیاسی جایگزین مسائل فرهنگی می‌شود.
وی معتقد است ظرفیت عظیم شهر خرج ضد فرهنگ می‌شود. رضوی افزود: اصلاً تا به حال برای فرهنگ جوانان و نوجوانان شهر تصمیمی اتخاذشده است؟ یا حمایتی از کانون‌های فرهنگی فعال شهر انجام دادند؟ این شورای برای مسئله اشتغال و ازدواج که زیربنای مسائل فرهنگی ست فکری کرده یا با سازمان‌های مربوطه مذاکره‌ای انجام داده است؟ اصلاً مراکز فرهنگی شهر کجاست، اطلاع دارند؟
نقشه جامع فرهنگی نداریم
سید عباس حسینی مقدم فعال حوزه تربیتی، معتقد است نقشه جامعی برای فرهنگ عمومی وجود ندارد. وی بیان داشت: یکی از دغدغه های ما این است که چرا مصوبات جلسات به اطلاع ما و فعالان فرهنگی نمیرسد؟ چرا باید جلسات صرفا با حضور مسئولین برگزار شود در صورتی که برخی از آنها اطلاع کاملی در موضوعات فرهنگی ندارند.
حسینی مقدم افزود: بنظر می رسد نقشه جامعی برای این مساله طراحی نشده است. بطور مثال مشخص نیست در کجا ما چه مشکلی در فرهنگ داریم.
وی ورود به مهارت‌آموزی در قشر نوجوان را مهم دانست و بیان داشت: ما باید در حوزه فرهنگ عمومی به فضای نوجوانی ورود کنیم. آسیب‌های جدی در سنین نوجوانی وجود دارد که با مهارت آموزی می‌تواند آن را پیش برد. این مهارت‌ها به نوجوان می‌آموزد تا درصورتی‌که دچار چالش و مشکل شود بتواند مشکل خود را حل کندو یک نسل پویا را تربیت کرد.
فاصله زیاد انتظارات با واقعیات شورای فرهنگ عمومی
به گفته مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان بوشهر با توجه به شیوع ویروس کرونا در سال جاری جلسات شورای فرهنگ عمومی استان برگزار نشده است. سال گذشته نیز تعداد 6 جلسه شورای فرهنگ عمومی استان برگزارشده که مهم‌ترین تصمیمات این جلسه در سال گذشته تدوین سند فرهنگ عمومی استان بوده است که نه از عناوین بقیه مصوبات نامی برده شده است و نه به‌صورت شفاف برای جامعه فرهنگی استان بوشهر مشخص‌شده که آن سند چه محتویی دارد.
این خود بزرگ‌ترین ضعف عملکردی شورای فرهنگ عمومی است زیرا فعالین متعدد این حوزه با این شورا غریبه هستند و از ظرفیت آنها استفاده نمی‌شود. حتی حضور کمرنگ آنها باعث شده تا عده زیادی از فعالین حوزه فرهنگ و جهاد، از کارکرد این شورا مطلع نباشند. بنابراین وقتی این مصوبات از جلسه خارج می‌شود عموماً به اجرا نمیرسد چون‌که عناصر اصلی حاضر در میدان نادیده گرفته می‌شوند.
از طرفی این عدم ارتباط باعث می‌شود احتیاجات و نیازها از طرف تصمیم گیران به‌خوبی دیده نشود و مصوبات نیز قوامی نداشته باشد.
