به گزارش خبرگزاری خارگ آنلاین . به نقل از پایگاه خبری فکرشهر - سید فریور موسوی: مدتی است که عده ای در وزارت نفت به دنبال آن هستند تا فرودگاه های نفتی که مالکیت آن ها همگی متعلق به وزارت نفت و شرکت ملی نفت ایران است را به سازمان هواپیمایی کشوری و شرکت فرودگاه ها و ناوبری هوایی کشور انتقال دهند؛ تا ضمن رد کردن مسوولیت این فرودگاه ها از دوش وزارت نفت، سالانه مبالغ هنگفتی از سوی وزارت نفت بابت اداره کردن این فرودگاه ها به آن شرکت پرداخت کنند. رقمی بالغ بر صدها هزار میلیارد تومان!
اینکه کلیه فرودگاه های کشور می بایست زیر نظر شرکت فرودگاه ها و ناوبری هوایی ایران باشد نه اداره آن ها، شکی در آن نبوده و نیست و هم اکنون کلیه ۹ فرودگاه نفتی کشور زیر نظر این شرکت بوده و از این شرکت و سازمان هواپیمایی کشوری کد فرودگاهی دریافت می کنند. ضمن آنکه کلیه این فرودگاه ها دارای کد رسمی ایکائو، (ICAO) هستند؛ اما قضیه کنترولینگ این فرودگاه ها از نظر برج مراقبت پرواز، کنترل ترافیک هوایی، هندلینگ بار و مسافر، ایجاد و انجام پروازهای تجاری و... در نهایت واگذاری مالیکت قطعی آن ها به تازگی از سوی امور هوانوردی، هواپیمایی و فرودگاهی وزارت نفت با انجام توافق نامه ای به شرکت فرودگاه ها و ناوبری هوایی ایران سپرده شده اما این قصه به پایان نرسیده و هنوزهم ادامه دار است.
خبری که باعث نگرانی شد
چند روز پیش خبری که باعث نگرانی و گلایه مندی کارکنان و پرسنل نفتی ۹ فرودگاه نفتی و علی الخصوص فرودگاه شهدای خارگ شد، برمی گردد به مصاحبه سیاوش امیرمکری، مدیرکل شرکت فرودگاه ها و ناوبری هوایی ایران که گفته بود: از ابتدای استقرار دولت یازدهم، وزارت نفت با تغییر سیاست‌های گذشته در خصوص تصدی گری‌های غیرمرتبط با وظایف اصلی خود تصمیم به واگذاری فعالیت‌ها و تصدی‌های هوانوردی و فرودگاهی به دستگاه‌های اجرایی متولی امور مربوط گرفته و بر این اساس، در مورد فرودگاه های متعلق به وزارت نفت، طی توافقی با وزارت راه و شهرسازی مقرر شده، طی مراحلی مالکیت و مدیریت راهبردی ۹ فرودگاه متعلق به وزارت نفت، به شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران منتقل شود.
وی درباره اینکه فرودگاه‌های مذکور با چه هدفی ایجاد و طی سال‌های گذشته چگونه مدیریت و راهبری می شدند، گفت: فرودگاه‌های مذکور در ابتدا و عموما با هدف پشتیبانی از مناطق دارای ذخایر نفت، گاز و یا تأسیسات پتروشیمی که نیازمند انتقال و تردد متخصصان و نیروی انسانی بود، بدون هیچگونه اهداف انتفاعی ایجاد شد و در سال‌های گذشته این فرودگاه‌ها عمدتا به صورت اختصاصی در خدمت وزارت نفت و شرکت‌های زیر مجموعه بوده است؛ البته برخی از این فرودگاه‌ها به صورت محدود در جابجایی مسافران عادی نیز نقش آفرینی می‌کنند.
مدیرعامل شرکت فرودگاه‌ها درباره دلایل شرکت برای پذیرش فرودگاه‌های نفتی به شبکه فرودگاهی با توجه به زیان‌ده بودن عمده فرودگاه‌های کشور، گفت: شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران به عنوان یک شرکت مادر تخصصی بر اساس قانون اساسنامه، متولی مدیریت، راهبری، اداره، توسعه و تجهیز فرودگاه‌ها است و قرار گرفتن فرودگاه‌های نفتی در مالکیت و مدیریت شرکت در اجرای سیاست مدیریت واحد بر شبکه فرودگاهی کشور بوده و وزارت نفت را نیز از درگیری با امور و وظایف غیرتخصصی خود جدا می‌کند.
وی ادامه داد: اما به دلیل وجود مسائلی از جمله ساختار سازمانی، ترکیب نیروی انسانی، زیرساخت‌های استاندارد مورد تایید سازمان هواپیمایی کشوری، در خصوص سطوح پروازی، ترمینالی، تجهیزات هوانوردی، فنی و ایمنی باید به گونه‌ای برنامه ریزی شود تا پس از انتقال این فرودگاه‌ها، ارائه خدمات به متخصصان و کارکنان وزارت نفت و سایر مسافرین از نظر ایمنی و کیفیت خدمات ارتقأ یابد.
امیرمکری درباره اینکه چه توافقات یا تعهداتی بین وزارت نفت و وزارت راه و شهرسازی برای اجرای این تصمیم صورت گرفته است، گفت: بر اساس توافقات صورت پذیرفته، مقرر شد با تشکیل کمیته‌های مشترک، فرآیند انتقال فرودگاه‌ها از فرودگاه عسلویه آغاز و پس از آن سایر فرودگاه‌ها به مرور انجام پذیرد. اعضای این کمیته عبارتند از نمایندگان شرکت ملی نفت و شرکت فرودگاه‌ها و ناوبری هوایی ایران.
اما فرودگاه شهدای خارگ
اما در میان ۹ فرودگاه نفتی که قراراست مالکیت و کنترولینگ آن ها به شرکت فرودگاه ها و ناوبری هوایی ایران واگذار شود، فرودگاه شهدای خارگ یک استثناء بوده و هست زیرا قدمت این فرودگاه بعد از فرودگاه مسجد سلیمان بالغ بر 70 سال است که سالهاست با حضور و تلاش نیروها و پرسنل کاملا بومیِ دوره دیده، فنی و کاربلد اداره شده است.
در کمتر فرودگاهی در کشور، تلاش پرسنل فرودگاهی را اینگونه که در این فرودگاه می بینید، مشاهده خواهید کرد. از برج مراقبت پرواز تا هندلینگ بار و مسافر گرفته تا روشنایی، آپرون و کارمندان اداری فرودگاه همه از بهترین های این فن به شمارمی آیند. آنان سالهاست که با کمترین هزینه و بالاترین حجم کاری، این فرودگاه کوچک و زیبا را از نظر ایمنی و استاندارد پرواز در حالت ایمن (SAFE) قرار داده اند به طوری که تا کنون از سوی سازمان هواپیمایی کشوری هیچگونه اخطار و WARNING ای دریافت نکرده اند.
فرودگاه شهدای خارگ جزء یکی از بهترین فرودگاه های نفتی وزارت نفت و حتی در میان فرودگاه های فعال سازمان هواپیمایی کشوری به شمارمی آید. این فرودگاه هم اینک ماهانه پذیرای 450 سورتی پرواز به صورت نشست و برخواست است که سالانه نیز بیش از 25 هزار مسافر و 35هزار تُن بار را جابه جا می کند. از این رو به دنبال به روز کردن کارکنان این فرودگاه، مسوولان عملیات عمومی شرکت پایانه های نفتی ایران که این فرودگاه زیر نظر مدیریت آنهاست، در سال های 1396 و 1397 در جهت بالا بردن سطح دانش و معلومات کارکنان ناوبری و خدمات فرودگاهی، 15 نفر از کارکنان بومی آن به کلاس ها و دوره های مختلف در سطح بین المللی آموزش سازمان هواپیمایی کشوری و استانداردهای پروازی اعزام و موفق به گذراندن دوره های مورد نظر شدند. از همین رو راندمان علمی و دانش این عزیزان کاملا به روز شده و بالا رفته است.
پول نفت را به نفتی ها بدهید
با یک برآورد ساده و راحت به این نتیجه می رسیم که با زیر پوشش رفتن ۹ فرودگاه نفتی تحت نظارت شرکت فرودگاه ها و ناوبری هوایی ایران، سالانه مبالغ هنگفتی به جیب این شرکت سرازیر می شود که واریز کننده آن، شرکت ملی نفت ایران و وزارتخانه نفت خواهد بود.
طبق بررسی ها و شنیده ها، فرودگاه بین المللی عسلویه که به عنوان اولین شکار شرکت فرودگاه ها و ناوبری هوایی ایران تحت مالکیت و پوشش آن درآمده است، سالانه باید مبلغی حدود 32میلیارد تومان از سوی وزارت نفت هزینه دریافت کند که این مبلغ به عنوان هزینه های نگهداری، سازماندهی، نظارت و پشتیبانی کارکنان شرکت فرودگاه ها و ناوبری هوایی ایران مستقر در آن فرودگاه خواهد بود. اما در این میان جای یک سوال باقی می ماند و آن اینکه وضعیت کاری کارکنان و پرسنل وزارت نفت شاغل در فرودگاه های نفتی از جمله فرودگاه عسلویه چه خواهد شد؟ این ها در کدام یک از واحدهای شرکت های تابعه شان باید مشغول به کار شوند؟ کارکنانی که تخصص شان، مختص به کار در فرودگاه است و در سِمَت های دیگر نفت نمی توانند به فعالیت مشغول شوند؟! وزارت نفت اگر دلسوز کارکنانش است بایستی عین هزینه هایی که قرار است به شرکت فرودگاه ها و ناوبری هوایی ایران پرداخت کند را خرج همین کارکنانی کرده که سالهاست تاوان عدم ارتقاء شغلی خود را خورده و نتوانسته اند به سِمَت های سازمانی بالاترارتقاء یابند! چرا که چارت تشکیلاتی فرودگاه های نفت، به گونه ای طراحی شده که کارکنان آن در یک سطح خاصی درجا می زنند و در نهایت بازنشسته می شوند. این گروه از پرسنل تلاشگرصنعت نفت از مظلوم ترین آن ها به شمارمی آیند.
آقای کاظم پور پاسخ دهید!
اما یکی از افرادی که سالهاست به دنبال راه حلی برای واگذاری فرودگاه های نفتی به شرکت فرودگاه ها و ناوبری هوایی ایران بوده و هست، اصلان کاظم پوراست که با عنوان سمت مشاور وزارت نفت در امورهوانوردی و هواپیمایی و فرودگاهی انجام وظیفه می کند. کاظم پور خود به این نکات واقف است که واگذاری این فرودگاه ها باعث نارضایتی خیلِ عظیم کارکنان نفتی شاغل در فرودگاه ها خواهد شد. چه بسا که شرکت فرودگاه ها و ناوبری هوایی ایران در خدمات دهی به کارکنان صنعت نفت که عمده مسافران این فرودگاه ها هستند، عاجز خواهد ماند.
اصلان کاظم پور باید به زودی پاسخ این واگذاری ها را به کارکنان نفت بدهند که براساس کدام ضوابط نه روابط، کارکنان نفتی فرودگاه های نفت را بیکار کرده است؟!
از کاظم پور این سوال را جویا می شویم که فرودگاهی مانند فرودگاه شهدای خارگ که از نظر رده بندی فرودگاهی، جزء فرودگاه های نوع G هست و این یعنی اینکه فرودگاه خارگ تنها به عنوان یک INFORMATION عمل می کند و کار برج مراقبت پروازی آن ارائه دهنده وضعیت آب و هوا و آماده بودن رمپ پرواز برای لندینگ و نشستن هواپیماست و بیش از 90 درصد از مسافرانش کارکنان صنعت نفت بوده و کلیه پروازهایش چارترینگ وزارت نفت و پتروشیمی است چه سودی برای شرکت فرودگاه ها و ناوبری هوایی ایران می تواند داشته باشد؟! در حالی که اداره یک چنین فرودگاهی تنها از سوی متخصصان نفتی برمی آید.
این بدان معنا نیست که شما با این کار سالانه میلیاردها تومان پول نفت را به جیب شرکت فرودگاه ها و ناوبری هوایی ایران سرازیر و کارکنان و متخصصان فرودگاهی نفت را از کار، بیکارمی کنید؟! شما با این کار انگیزه را در میان کارکنان نفتی فرودگاه های وزارت نفت از بین می برید.
مسکوت ماندن طرح در دولت های قبل
رحمت اله مه آبادی مدیرعامل سابق شرکت فرودگاه های کشورطی نامه شماره 48039 مورخ 06 / 05 / 1394 به دکتر آخوندی وزیر وقت راه و شهرسازی اعلام کرد که به جهت آنکه فرودگاه های نفتی از سوی بهره بردار آن یعنی وزارت نفت تنها یک کاربری داشته و این فرودگاه ها زیرساخت های لازم را برای ارتقاء و حتی تجاری شدن ندارند بنابراین برای شرکت فرودگا های کشور به صرفه نیست که آن ها را زیر پوشش خود قراردهد و بهتر است از این مهم صرف نظرشود.
حتی در نامه فوق عنوان شده که به دلیل اینکه نگاه بهره بردار آن ( وزارت نفت ) به این فرودگاه ها صرفا جهت جابجایی کارکنان و متخصصان نفت بوده و هیچگونه صرفه اقتصادی برای سازمان هواپیمایی کشوری نداشته و اغلب این فرودگاه ها از نظرجغرافیایی متناسب با ساخت فرودگاه نبوده اند. ضمن اینکه اضافه شدن 9 فرودگاه نفتی به پیکره شرکت فرودگاه های کشور صرفا به تعداد فرودگاه های ضررده این شرکت اضافه می کند و در نتیجه باعث فروپاشی زیرساخت های شرکت فرودگاه های کشورخواهد شد؛ از این رو و به همین خاطر به کل تراژدی واگذاری فرودگاه های نفت به شرکت فرودگاه های کشور در آن زمان منتفی شد. حال چه شده است که مجددا به فکر واگذاری این فرودگاه ها به شرکت فرودگاه ها و ناوبری هوایی ایران شده اید؟!
فرودگاه خارگ یک فرودگاه بومی است و بومی باقی خواهد ماند
فرودگاه خارگ، هواپیمایی نفت نیست که آن را دو دستی به بخش خصوصی واگذار کردید حالا شرکت های نفتی باید با التماس و خواهش به دنبال شرکت های هواپیمایی برای انعقاد پروازهای چارترینگ خود باشد. شما اگرنفتی هستید باید از همکاران نفتی تان در فرودگاه های نفت حمایت کنید نه آن ها را از کار بیکار کنید. این واگذاری ازهیچ نگاهی به نفع وزارت نفت نخواهد بود چرا که هم کارکنانش را باید بیکار و معترض ببیند وهم بایستی سالیانه به خاطرخدماتی که حتی کارکنانش بدون هزینه برایش انجام می دادند به شرکت فرودگاه ها و ناوبری هوایی ایران هزینه های هنگفتی پرداخت کند.
از هر منظری که به این موضوع نگاه می کنیم هیچ موفقیتی در آن نمی بینیم جز بیکاری، نگرانی و بهم ریختگی در ساختار منابع انسانی شرکت های نفتی!
آقای کاظم پور، اطلاعات بنده پیرامون دانش هوانوردی و فرودگاهی کمتر از جنابعالی نبوده و مطالعات زیادی در این مورد داشته ام و مطمئن باشید به دنبال راهکارهای اساسی برای این موضوع خواهیم بود.
