به گزارش خبر گزاری خارگ آنلاین . نقل از خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، قدمت این کتیبه به اواخر دوره هخامنشی برميگردد و بر صخرهای مرجانی به ابعاد 85 در 116 نقر شده است.
ترجمه : "(این) سرزمین خشک و بی آبی بود شادی و آسایش را آوردم "بهنه" را (اسم خاص یا حاکم) چاههای آب" ترجمه پیشنهادی رسول بشاش کارشناس خطوط و زبانهای باستانی براي اين كتيبه است.
به گفته وی، بهنه میتواند اسم خاص و احتمالا از شاهان یا حکامی باشد که دستوراتی براي آبادانی آن مکان داده است.
رئيس مركز مطالعات كتيبهشناسي، کتیبه یاد شده را در 5 سطر و با یک فاصله در حدود 8 سانتی متر در دو بخش سه سطری و دو سطری توصیف کرد که به صورت نامنظم و به خط میخی باستان کنده شده است. حد فاصل دو بخش کتیبه یک خط افقی منحنی شکل نامنظمی است که هر دو سطر را از هم جدا میکند.
وی همچنین از وجود علامت چند هجای منفرد در جای جای این صخره مرجانی که به طور پراکنده بر این سنگ نقر شده ،خبر داد.
بنا بر اين گزارش، ترجمه سطر به سطر این کتیبه به این شرح است: 1- بود 2- زمین خشک بی آب، آسایش 3- جاری من 4- بهنه(یک اسم خاص یا حاکم) را 5- چاههای آب ...