از تاکسی های آنلاین تا فروشگاه های اینترنتی و از عطاری و ادویه جات تا نیازمندی های روزانه همه را در گوشی های هوشمندمان داریم. این آنلاین شدن همه چیز کم کم به دنیای هنر هم کشیده است، امروز و به ویژه در همه گیری کرونا هنر و بخش های مختلف هنری هم راه آنلاین شدن و کسب درآمد از استارتاپ ها را در پیش گرفته اند.
«سبحان حیدری» هنرمند و نوازنده ی اهل برازجان سال‌هاست در کنار نواختن هارمونیکا، هنرجویان بسیاری را نیز تربیت کرده است. او که صاحب یکی از کسب و کارهای هنری است در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا از موسیقی، ساز و استارتاپ گفته است. با ایسنا همراه باشید...
*در حوزه کسب و کارهای اینترنتی کمتر شاهد استارتاپ‌های هنری هستیم، ایده اولیه استارت‌آپ شما از کجا آمد؟
دلیل اینکه چرا تعداد استارتاپ های هنری کمتر است می‌تواند تخصصی بودن این حوزه باشد، اینطور نیست که استارتاپ هنری مثل اَپلیکیشن های خرید کاربری عمومی پیدا کند. مخاطب استارتاپ هنری خاص است و هر بخشی از آن نیاز به تخصص و سال ها تجربه دارد به همین دلیل استارت آپ های هنری کمترند.
از مدت‌ها پیش من این ایده را داشتم، حدود ده سال پیش من یک فلوت هایی را در خانه می ساختم که از قضا ساز خوبی هم از آب در نیامد اما کم کم کارم شکل گرفت تا اینکه کارهای هنریم پیشرفت کرد و در کنار آن تولید محتوا کردم و کتاب نوشتم و بسته های آموزشی طراحی کردم. در این دوره تصمیم گرفتیم یک سایت ایجاد کنیم و روز به روز پیشرفت کرد و رسید به کارگاه و بقیه چیزها...
*شما قبل از شکل گیری ماهور در زمینه هنری چه کاری می کردید یا اینکه چرا به این فکر افتادید که کارتان را اینترنتی کنید؟
قبل از آنکه گروه هنری ماهور شکل بگیرد من فعالیت هنری داشتم، در واقع ماهور آخرین فعالیت جدی بوده من است. پیش از این از سال ۸۴ فعالیت موسیقیایی داشتم، جشنواره ها و کنسرت ها بود و در کنارش تولید محتوا و تالیف کتاب و بسته آموزشی که شکل گرفت. مدتی بعد روی فروش اینترنتی کارهای تولیدی متمرکز شدیم.
بعد از اینکه سایت ایجاد شد، ابتدا کار ما تنها فروش محصولات مربوط به ساز دهنی بود، به مرور زمان تغییراتی انجام شد و رو به جلو رفت.
*چالش های راه‌اندازی داخل ایران چیست؟ چه مشکلاتی بر سر راه ارائه‌دهندگان محصولات اینترنتی است؟
خب این خیلی سوال کلی است و من فکر می‌کنم تا حد زیادی از مشکلات را همه می دانند و اطلاع دارند چه مشکلاتی برای گرفتن مجوز ها وجود دارد. مشکلات مربوط به ثبت سایت و گرفتن نماد اعتماد یک بخش است و مجوزی که باید از اداره ارشاد و وزارت مربوطه بگیرید هم بخش دیگر...
ثبت در سایت ساماندهی مشکل دیگری است که اخذ مجوزها اذیت‌کننده هستند.
همچنین از تغییرات نرخ ارز مثل کسب و کارهای دیگر ما هم تحت الشعاع قرار می گیریم، همینطور مشکلاتی که گهگاه در ارسال پستی محصولات به وجود می‌آید و دریافت هزینه ها و... که البته این ها بخشی از ماهیت کارهای اینترنتی است.
*حتما مشکلاتی برای راه اندازی استارتات و قطعا یک مسیری برای این تحقق این هدف وجود دارد، مسیر راه اندازی این کسب و کارها چیست؟ جوان ها چگونه می‌توانند ایده های خود را پیاده کنند.
من پیشنهاد نمی‌کنم کسی وارد استارتاپ هنری شود قبل از اینکه سال ها تجربه هنری نداشته باشد، چرا که برای هر نوع استارتاپ هنری، اعم از تولید محتوای هنری و فروش لوازم مورد نیاز و تولیدشان نیاز به تخصص است که طی یک سال و دو سال به دست نمی‌آید و نیاز به سال‌ها کار کردن و خطا کردن و تجربه کردن است.
شما به علاقه و پشتکار بسیار زیاد نیاز دارید که در استارتاپ هنری دوام بیاورید چرا که پول آنچنانی ندارد و بارها هم ممکن است شکست بخورید و اینکه شکست می‌خورید و باز ادامه می‌دهید تنها از علاقه زیاد می آید که این هم نتیجه سال‌ها ممارست و کار تخصصی است.
من پیشنهاد می‌کنم دوستانی که می‌خواهند استارتاپ راه‌اندازی کنند، برگردند به اینکه چه زمینه ای تا حالا فعالیت داشتند و در چه زمینه ای تخصص دارند، علم و آگاهی خودشان را بالا ببرند و سپس وارد دنیای استارتاپ شوند. هیچ استارتاپی به نظر من بدون پشتوانه علمی موفق نمی شود، به سادگی راه اندازی یک فروشگاه در فضای حقیقی نیست، نیازمند این است که شما سال‌ها تجربه کسب کرده باشید، سال‌ها در حوزه تخصصی کارکرده باشید.
به نظر من هیچکس این روزها نمی تواند شب بخوابد و فردا بگوید من می‌خواهم استارتاپ راه بیاندازم آن هم در زمینه ای که هیچ چیزی از آن نمی دانم.
*کسب و کارهای اینترنتی معمولا شباهت‌های زیادی به هم دارند شما برای اینکه متفاوت باشید چه کار کردید؟!
چیزی که سعی کردیم انجام دهیم این است که ما فقط روی یک بخش به خصوص زوم نکنیم، یعنی تنها فروشگاه اینترنتی ساز یا محصولات آموزشی یا برگزار کننده جشنواره ها نباشیم، سعی کردیم همه ی این را داشته باشیم، اینکه از چندین دریچه وارد شده ایم باعث می شود کسی که در جشنواره ماهور ثبت نام می‌کند، سازهای تولید شده کارگاه یا فروشگاه ساز های خارجی که ما در واقع فروشنده شان هستیم را ببیند و بعد از آن می تواند بسته های تولید شده آموزشی ما را ببیند همینطور بعد مقالاتی که ما در سطوح تخصصی داریم.
الان معمولا به این شکل است که یک سایت فقط یک شاخه دارد، مثلا می بینیم که یک بخش از کار خیلی برجسته تر است، مثلا محتوایی تولید شده است یا تنها مقالات آموزشی موسیقی است. همینطور یک سری از سایت ها هستند که خدمات هنری ارائه می کنند اعم از اخبار یا جشنواره ها و یا حتی فروش بلیط رویدادهای هنری. ما سعی کردیم همه این ها را شامل شویم. قطعا این گستردگی حوزه های فعالیت، کار را سخت تر می کند.
*اجازه دهید کمی درباره هارمونیکا صحبت کنیم، یک ساز تخصصی که هر کسی سمتش نمی رود، شما چرا آمدید هارمونیکا را انتخاب کردید؟ و چه چیز این ساز شما را جذب کرد؟
من قبل از این که به سمت هارمونیکا تمایل پیدا کنم، از سال ۸۴ تا پنج سال گیتار می نواختم، بعد برخلاف کاری که همه می کنند و من دفعه ی اول انجام دادم، فکر کردم وقتی از صدای سازی لذت می برم باید همان را کار کنم. یک بار نشستم به این مسئله فکر کردم که چه سازی چه ویژگی های خاصی دارد که می تواند متفاوت باشد و خیلی هم توانایی داشته باشد و درعین حال دیده شود.
خب هارمونیکا را انتخاب کردم خیلی دلایل دارد، شاید چندین ساعت طول بکشد برای توضیح اینکه این ساز واقعا فوائد پزشکی دارد آنهم فوائد پزشکی ثابت شده. یک مقاله در این زمینه ارائه کرده ام و همینطور فصل اول کتاب آموزشی من درباره ی این است که چرا ساز دهنی؟
توضیحات خیلی طولانی نیاز دارد اما خب فقط می خواهم بگویم که صرفا انتخاب نشد که یک سازی باشد که بزنیم، یک سری ویژگی ها در نظر داشتیم که نتیجه اش شد زدن هارمونیکا. زمانی که ما شروع کردیم می شود گفت این ساز اصلا نبود و یا خیلی کمیاب بود، اصلا مراکز هنری شهر را می دیدید وجود نداشت. خیلی سختی بابت آموزش متحمل شدم.
این را تقریبا می توان گفت که اولین مقالات خارجی که ترجمه شد و اولین عکس هایی که ما از سایت های خارجی برداشتیم و توضیحات و مطالبی که نوشتیم پایه‌ریز و اساس کتاب های امروزی شد. آن کتابی که من نوشتم دومین کتاب ساز دهنی فرمولیک ایران و تقریبا می‌شود گفت تولید محتوا کردیم و طرح های اموزشی ساختیم.
فکر می کنم ساز دهنی به حق خودش نرسیده در حالی که ساز بسیار کاملی است، یک ساز ملودیک است و نسبت به سازهای دیگر که بسیار معروفترند توانایی های دیگری دارد و به خاطر این من این ساز را کار کردم.
*شما در رابطه با سازتان کتابی هم نوشته اید، از این کتاب ها بگویید و اینکه در چه حوزه هایی کتاب ها را نوشتید؟!
من عاشق نوشتن هستم، کتاب شعر دارم، کتاب آموزش های فرا جانبی و اخیرا هم آموزش ساز «کالیمبا» را نوشته ام. من مرتبا در حال جزوه و یادداشت نوشتن هستم، حتی در زمینه های مختلفی که تازه ورود کرده ام، به نوعی می شود گفت مقاله نوشتن فلسفی و بررسی یک سری چیزها که آخرین یادداشت های من با عنوان چند جهت از رویای زندگی دارد منتشر می شود.
همیشه عاشق نوشتن بودم و بارها این کار را کردم و در زمینه ساز دهنی هم چند جلد کتاب دارم و درواقع یک کتاب هم هست با عنوان تمرین تا اجرای زنده که حاصل کارگاهی بود که تهران برگزار شد.
*شما در طول فعالیت هنری تان، چند کنسرت برگزار کردید و حین برگزاری کنسرت مشکلاتی سر راهتان بود، از این مشکلات بگویید.
تعداد اجراهایم را دقیقا خاطر ندارم، البته اینکه می‌گویم اجرا و نمی گویم کنسرت به این دلیل است که کنسرت به صورت تخصصی تقریبا شش یا هفت تایی بوده اما به عنوان اجرا، من یک بار سی و پنج شب اجرای زنده داشتم و در مناسبت های مختلف یا نشست های موسیقی در برازجان و جاهای مختلف و در برگزاری کنسرت ها حضور داشته ام.
بیشترین جایی که من اذیت شدم کنسرت هارمونیکا بود چون می دانم قرار بود لغو شود و بعد شایعه کردند که لغو است و خیلی از کسانی که بلیط گرفته بودند و نگرفته بودند نیامدند به هر حال مشکلاتی پیش آمد و همه آن خاطرات بد را یادشان است.
*سبحان حیدری سه دوره داور جشنواره ملی ساز دهنی بود چه شد که شما برای داوری انتخاب شدید؟
جشنواره ملی ساز دهنی اولین دوره اش فکر کنم سال ۹۵ بود، هارمونیکا مثل امروز گستردگی نداشت، آن زمان من با توجه به مقالاتی که می نوشتم و همینطور جزوه هایی مثل ده قطعه اول کلاسیک در خطه دوم و بدلیل آن اجراهایی داشتم شاید انتخاب شدم.
من ویژگی خاصی نمی توانم برای کار خودم عنوان کنم، اما چیزی که از نوازنده های دیگر این ساز تمایز ایجاد می کرد و می کند، اجرای زنده و کنسرت های تخصصی در مورد این ساز است، یعنی به صورت تخصصی یک کنسرت را برگزار کنید، یک ساعت ساز بزنید، طی آن یک ساعت همه ملودی های اصلی را همه را با ساز دهنی بزنید یا اغلب ساز دهنی بزنید و ساز های دیگر همراهی کننده باشند، این اتفاق می توانم بگویم در سطح ایران حالا یا نیافتاده است یا خیلی کم بوده که یک کنسرتی برگزار بشود که یک ساعت ساز دهنی بزنید آن هم کنسرت موسیقی بی کلام در یک شهر کوچک جنوبی که موسیقی در آن کاملا غریب است و به صورت تخصصی دنبال نمی‌شود شجاعت خیلی زیادی می خواهد.
با تمام سختیش این کار انجام شد،برگزاری کنسرتی آن هم سال مثلا ۹۲ با عنوان یک کنسرت تخصصی ساز دهنی. من نمی گویم قطعه هایی که اجرا شدند خیلی تخصصی بودند و یا من خیلی خوب ساز زدم فقط این را می گویم که یک کنسرتی برگزار بشود بدون کلام، بدون آوا، فقط موسیقی ارائه بشود و موسیقی هم با یک سازی که خیلی ها نمی شناسند.
این تمایزی است که فکر می‌کنم از گذشته تا الان که هارمونیکا می نوازم درکارم داشتم و من با این ساز کنسرت تخصصی اجرا می کنم و مخاطبم را هم دارم یعنی در چند دوره برگزاری این کنسرت ها تا آخرین آن که آذرماه سال قبل بود، سالن هایمان همیشه پر شده و خدا را شکر می کنم.
*فکر می کنم شما مقام بین المللی هم در جشنواره سید آلمان دارید، کمی راجع به آن جشنواره توضیح دهید. چه شد که شما برای آن جشنواره کار فرستادید؟
داستان این جایزه برمی گردد به اوایلی که من ساز دهنی کار می کردم، یک جشنواره اینترنتی بود و از همه جای دنیا کار ارسال می شد و کاری را هم من ارسال کردم که خیلی کار ساده ای بود بدون استود، بدون افکت، داخل منزل و با گوشی ضبط شد و اتفاقا قطعه ساده ای بود که خوشبختانه مورد پسند قرا گرفت.
البته من چندان از آن مسئله یاد نکردم، چون فکر می کنم اتفاقاتی که بعدش افتاده است خیلی گسترده تر بوده تا برگزیده شدن در یک جشنواره اینترنتی.
*شما به هنرجویانی که به شما مراجعه می‌کنند هارمونیکا را پیشنهاد می کنید؟
کسانی برای آموزش ساز دهنی می آیند حتما من ترغیبشان می کنم، همین حالا هم کسی از من مشاوره بخواهد می گویم ساز دهنی را انتخاب کن. اگر قرار باشد ما یک مباحثه برگزار کنیم بین هارمونیکا و ساز های دیگر، من ملاک را ویژگی هایشان قرار می دهم تا برتری سازها نسبت به هم، ویژگی می تواند حوزه ی گسترده‌تری را شامل باشد.
برتری جمله جالبی نیست چون یک نفر دوست دارد همراه با سازش آواز بخواند، مثلاً با سازهای بادی یا این شکلی نمی تواند آواز بخواند در واقع من می‌گویم این ویژگی است که اهمیت دارد.
بله من ترغیب می‌کنم به یادگیری ساز دهنی، یکی از کارهای اصلی من انگیزه دادن به هنرجویی است که آمده تا یک سازی را یاد بگیرد. البته هنرجوهای دیگری بودند که می خواستند ساز دیگری کار کنند من می گویم پیشنهادم ساز دهنی است به این دلایل، و خب کار هم کردند و موفق هم شدند. نه تنها هنرجوها بلکه کسانی که سازهای دیگر کار می کردند. معمولا هنرجوهای من کسانی اند که قبلا ساز دیگری کار کردند و بعد آمده اند و ساز دهنی را شروع کرده اند.
*از نظر شما نوازنده ی کامل به چه کسی می گویند؟
نوازنده کامل از نظر من هفت ویژگی دارد، آن چیزی که از نوازند بودن راجع به آن شنیده ایم این است که تکنیک اجرای قطعه داشته باشد و یک قطعه سخت را اجرا کند ولی واقعیت این است که این اولین ویژگی یک نوازنده است که بتواند اجرای خوبی داشته باشد کلی ویژگی دیگری باید داشته باشد که من یک جایی به آن می رسم و می گویم مهم تر از اجرای قطعه ی سخت است یعنی وقتی می بینم یک نفر خیلی هم خوب ساز می‌زند به نظرم نوازنده کاملی نیست و دنبال می کنم ببینم می داند دارد چه کاری می کند یا نه و خب ویژگی های دیگه اش مفصل است از شناخت تاریخچه موسیقی و تئوری موسیقی تا اجرای زنده یعنی کسی که در خانه می نشیند و ساز می زند و خیلی هم خوب ساز می‌زند و کلیپ هایش را منتشر می‌کند می بینیم که خیلی خوب است اما اصلا اجرای زنده جلوی صد نفر دویست نفر را اجرا نمی کند که یک عده‌ای ببینند و ان استرس را تجربه نمی کند.
موسیقی بخش اصلی اش اجرای زنده است، اهمیت اجرای زنده عنوان فصلی است در کتاب تمرین تا اجرای زنده که می گوید چقدر مهم است. ماهیت موسیقی در هنر اجرای زنده است و الان تبدیل شده به هنری که ضبط می‌شود و بعد ما آن را می شنویم.
به نظر من نوازنده کامل اولین ویژگی اش تکنیک اجرا کردن یک قطعه دشوار است، بعد تئوری موسیقی و بعد از آن اهمیت اجرای زنده و البته اخلاق حرفه ای. ویژگی دیگر خلاقیت است. اگر قرار باشد همه ما مثل هم و همان اثار قبلی را اجرا کنیم اتفاق خاصی در کار ما نمی افتد.
*آیا ما نوازنده کامل در استان یا در شهر خودمان داریم و شما کسی را می شناسید که چنین ویژگی هایی داشته باشد؟
نوازنده کامل به نظر من در سطح کشور هم سخت پیدا می شود، یعنی این گونه است که هر کسی یک ویژگی خاص دارد، یکی را می بینیم که تکنیک نوازندگی اش بالاست ولی اصلا نمی داند که دارد چکار می کند مثلا قدرت ارائه ندارد یعنی هنرجوی خوب ندارد، به عبارتی نوازنده کامل باید بتواند قطعه را ارائه بدهد یعنی چیزی که بلد است را توضیح بدهد.
اگر قرار باشد که هر کسی ساز بزند و بعد کنار برود دیگر کسی از او چیزی یاد نمی گیرد، هنر و نوازندگی در این جا متوقف می شود.
اینکه ما در شهرستان داریم یا نه، به نظر من نوازنده هایی را داریم که ویژگی های خیلی خوبی دارند ولی نمی شود گفت یک نوازنده کامل هستند،نوازنده کامل همانطور که گفتم باید اجرای زنده داشته باشد که در این زمینه کم کار بوده ایم. شما گفتید شهرستان، من حتی می‌گویم در استان ضعیف بوده ایم.
البته هستند کسانی که ویژگی های خوبی دارند، مثلا قدرت انتخاب خوبی دارند و شاگردان بسیاری دارند و یا هنرمندانی مبینیم که علم خوبی دارند اما اصلا اجرای زنده ندارند، هیچ اثری تولید نمی کنند و سال ها همانطور مانده اند.
اینگونه است که من فکر می کنم نوازنده کامل که همه ویژگی ها را داشته باشد نه که نداریم، اما داشتن همه این ویژگی ها با هم کار سختی است.
*به عنوان کسی که سال هاست فعالیت هنری دارید و یک دوره هم در انجمن موسیقی حضور داشتید، چرا انجمن موسیقی در سال های اخیر کم کار شده و ما فعالیت چندانی از گروه ها و نوازنده های مختلف نمی بینیم؟
اگر منظور فقط خود انجمن است دلیلش خیلی ساده است، نبود قدرت اجرایی، در انجمن ما هیچ ابزاری نداریم، هیچ قدرتی نداریم، چند وقت پیش سرپرستی انجمن در بوشهر به من پیشنهاد شد اما من این موضوع را کنار گذاشتم و پیگیری اش نکردم، این که سرپرست انجمن موسیقی بشوم درحالیکه هیچ قدرت اجرایی نداریم و کاملا هیچ کاره ایم.
به این معنی که نه می توانیم به مدرسین آموزشگاه ها و فرهنگسراها نظارت کنیم نه قدرت تدریس را بالا ببریم نه بودجه این را داریم که برنامه هایی مثل کارگاه های آموزشی را برگزار کنیم. وقتی نه می توانی اجراهای خوب برگزار کنی نه کارگاه برگزار کنی و باعث پیشرف بشوی نه نظارت بتوانی بکنی، مدرسین و کسانی برای اجرای کنسرت می آید مجوزش را از جای دیگری می گیرند و این جا در اداره شاید به شما اطلاع بدهند که به احتمال نود درصد اداره به شما اطلاع هم نمی دهد و کار خودش را انجام می دهد.
حالا ما تقریبا یک سال است که انجمن موسیقی نداریم و انصراف داده شده و همه هم می دانند، اعلام هم شده و آن شخص مهر و همه چیز را تحویل داده و در انجمن هیچ اتفاق عجیب غریبی نیافتاده است. تقریبا نیست، دیگر وقتی چیزی نیست بود و نبودش فرقی نمی کند و کسی هم برای به دست اوردنش تلاشی نمی کند.
یعنی من همین الان به شما پیشنهاد می‌کنم مسئول انجمن موسیقی بشوید ولی وقتی عملا هیچ قدرتی ندارید و هیچ کاری نمی توانید بکنید نه نظارت و نه برگزاری و نه اجرایی و برنامه ای، هیچکس راغب نیست که این جایگاه را در دست بگیرد فقط یک سری دردسرهای خاص دارد مثلا آنجا حضور داشته باشی و فلان جلسه باشی، فقط هستی، کاری نمی توانی بکنی، بودجه ای نداری، سهمی نداری و نظارتی نمیتوانی بکنی و در واقع هیچ ابزاری نیست.
*برنامه هایتان برای آینده چیست؟ در دوران کرونا همه چیز راکد شده، کنسرت ها و نشست های موسیقی، چه برنامه ای دارید برای آینده موسیقی؟
هر چقدر که در دوران کرونا برنامه های هنری مانند کلاس ها راکد شده است برنامه های اینترنتی رونق پیدا کرده اند. هر چقدر مردم برای خرید بیرون نرفتند از اینترنت خرید کردند، من برنامه ام این روزها در رابطه با توسعه ی تولید محتوایی است که در سایت ماهور از جمله کتاب و سی دی و... داریم.
برنامه آینده ام صرفا گسترده کردن گروه هنری ماهور است، به تازگی داریم شاخه های هنری دیگری هم اضافه می کنیم، مثل هنرهای تجسمی که محصولاتمان مثل صنایع دستی را بفروشیم. به نظر من هر چقدر در زمینه مالی دستتان باز باشد می توانید کارهای بیشتری انجام دهید.
یعنی من وقتی می‌خواهم کنسرت برگزار کنم دغدغه ندارم، مثل جشنواره امسال که ما توانستیم جوایزی به پنج نفر از برگزیدگان تقدیم کنیم، خب اگر در واقع منتظر جاهای دیگر باشید مثلا انجمن ها، نمی توانیم این کار را انجام دهیم و کار خودمان را توسعه ببخشیم.
اگر من هر چقدر گروه هنریمان را گسترده‌تر کنم، آینده می توانم برنامه هنری بزرگتری برگزار کنم، سطح جشنواره و هزینه ها را بالاتر ببریم و کارهای بزرگ تری انجام دهیم.
یکی از برنامه ها گسترده تر کردن تیم هنریمان است، چون هر چقدر گسترده تر بشود روی فعالیت های هنری من هم تاثیر می گذارد و نه تنها من بلکه کل شهر وقتی تیم هنری ماهور قوی و درآمد زا باشد و بتواند خودش را تامین کند، می تواند برنامه هایی مثل جشنواره ماهور برگزار کند که در سطح شهر تاثیر گذار باشد.
هر چقدر ما در طی سال ها منتظر ادارات و کمک دولتی ماندیم به نظر من کافی است، درست است که برخی حوزه ها شخصی می شود و مثلا جشنواره موسیقی همواره اسم من به همراهش است، ولی باز به نظر من خیلی بهتر است تا اینکه بیاییم برای جوایز به اداره ای رو بیاندازیم و هم خودمان را درگیر کنیم و هم نتیجه خاصی نگیریم.
*آقای حیدری به عنوان حسن ختام مصاحبه مان، نهایت قله ای که برای خودتان تصور کردید در موسیقی کجاست؟ تا امروز به آن چیزی که می‌خواستید رسیده اید یا نه؟
قله چیزی‌ست که آدم به این زودی ها به آن نمی رسد. من بارها اشباع شدم، یک زمانی منتظر اجرای روی صحنه بودم بعد اجرا کردم، یک روز مدرس شدم، کم‌کم کتاب هایم را نوشتم، بعد از آن به سطحی رسیدم که یک نفر فقط دوست دارد اجرا کند.
در این بین داوری جشنواره کشوری تا دریاف تندیس مدرس برگزیده کشور هم بود، ولی خب اهداف تغییر می کند.
یک زمانی من اهدافم کاملا هنری بود یعنی موفقیت در این زمینه های هنری، الان به این نتیجه رسیده ام که بازخوردی در زندگی شخصی من ندارد و نتیجه ای که می گیرم نه آنچنان دیده می‌شود نه تاثیری در زندگی شخصی ام دارد که شما را به آرامش بیشتری برساند. اهدافم تغییر کرده، زمانی من صرفا اهداف هنری داشتم و داوری در جشنواره ها، الان هدفم روی موسیقی ماهور است روی تیم ماهور که بتواند خیلی بزرگ بشود، در واقع گسترده تر کردن بحث اقتصادی در هنر که همه دست اندرکاران در کنارش سود ببرند.
هدف های بزرگی که برای تیم هنری ماهور در نظر دارم درکنار چیزهایی که قبلا گفتم، توسعه کارگاه و دفتر فروشمان که بتوانیم موفق تر باشیم در این زمینه، و خب قطعا در زمینه های هنری هم حرف برای گفتن دارد و فقط جنبه ی مادی نیست، از موسیقی و ساز اشباع شده ام و به قله فکر نمی کنم.
گفت‌وگو از «محب حسنیان» و «حیدر کاشف» -ایسنا بوشهر
انتهای پیام
