به گزارش خارگ آنلاین : به شهرك هديش جزيره خارگ كه وارد مي شوي انگار به نقطه ي كوري از دنيا ورود كرده اي،بافت و رنگ و بوي اين قطعه از خارگ درست مثل زاغه نشينان حومه كلان شهر ها ست. محله اي كه عملا از شهر جدا شده و هيچ خدمات شهري نمي گيرد.
شهرك هديش قربانگاه حقوق شهروندي
اولين چيزي كه در بدو ورود به اين ناحيه بشدت آزار دهندست ،عدم وجود راههاي آسفالت شهري است .خاكي بودن مسير تردد ساكنان، انسان را به ياد معابر صعب العبور روستايي مي اندازد.در نگاه بعد انباشت تلي از زباله در جاي جاي محله ؛ كابوس تلخ محروميت را در نگاه بيننده تداعي مي كند.منازل سازماني قديمي كه قريب به ٧٠ سال پيش بنا شده اند.ناهمگوني عجيبي بين در و ديوارهاي پوسيده وبي جان ساختمان ها در كنار ساحل بي نظير اين منطقه وجود دارد.بناها آنقدر فرتوت شده اند كه گاه و بيگاه راه پله ها ي ساختمان ها بطور كامل فرو مي ريزد.ابنيه فاقد هرگونه استاندارد سازه اي هستند و عمر مفيد آنها سپري شده و از نظر ايمني به صفر رسيده اند.اما كماكان مردم عادي با پرداخت اجاره ماهيانه نچندان كم ؛ ساكن اين منازل هستند.
كودكان ساكن هديش محرومتر از محروم
هيچ فضاي سبز استانداري در اين ناحيه از شهر وجود ندارد.تنها آلاچيق بازمانده از گذشته در كنار ساحل ،آنقدر پوسيده كه هر لحظه بيم وقوع حادثه مي رود. تجمع زباله ها در كنار ميلگرد هاي بر آمده از زمين و مخروبه ها ، محيط را براي كودكان بشدت ناامن كرده است.لحظاتي كه در اين گوشه از خارگ سپري مي كنم،گويي زمان ايستاده و در اين تكه ي دنيا شهريتي وجود ندارد.و باز هم كودكاني كه در ميان اين مخروبه هاي عقب مانده از توسعه، روزگار سپري مي كنند.
عملكرد ضعيف مديريت شهري خارگ
بواقع حقوق شهروندان اين منطقه از خارگ پايمال شده است.وقتي بخشي از بودجه شهرداري به ازاي شمارش جمعيت ساكن هديش در نظر گرفته مي شود، پس ساكنان اين منطقه نيز همچون ساير مناطق شهر بايد از خدمات شهرداري بهرمند گردند كه اين امر تا كنون ميسر نشده است و هيچ بهانه اي براي محروم ماندن سكنه اين شهرك از سرانه فضاي سبز ، امكانات فرهنگي و آموزشي، آسفالت معابر،خدمات فضاي سبز و تنظيف خيابان ها قابل قبول نيست.
ويرانه ي هديش ( نام كاخي از كاخ هاي تخت جمشيد)
در روزگاري نچندان دور ،شهرك هديش يك منطقه نظامي بود و ساكنان آن خانواده هاي شاغلين نيروي دريايي ارتش بودند و مديريت يكپارچه نيروي دريايي رونق خاصي به اين مكان داده بود.به تدريج با خروج ارتش از اين ناحيه و حضور مردم عادي در اين منازل كم كم شهرك از رونق افتاد و فراموش شد.حال علي رغم اينكه مردم ساكن ،اجاره بهاي ماهيانه اي به نيروي دريايي پرداخت مي كنند كماكان از دريافت خدمات محرومند.اين مي شود كه اكنون اين شهرك از آنطرف مانده و از اينطرف نيز رانده شده است.رسيدگي به وضعيت ساكنان اين شهرك امري بديهي و انكار ناشدني است.
