مهدی امانی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: شاید تصور عام بر این باشد که کمتر کسی مرتکب خشونت بر علیه خودش می‌شود؛ اما بهتر است جهت ارتباط کامل‌تر با مطلب به یک ذهنیت مشترک درباره واژه خشونت برسیم.
وی تصریح کرد: در روانشناسی (هرگونه رفتاری که باعث نارضایتی و آسیب زدن به فرد مقابل یا خودمان شود) خشونت محسوب می‌شود. در گذشته با شنیدن واژه خشونت، رفتارهایی مثل ضرب و شتم، فحاشی و پرخاشگری در ذهن ما نقش می‌بست اما در حال حاضر مصادیق بیشتری از این واژه معرفی شده که بیشتر متمرکز بر جنبه‌های ذهنی و روانی است، مانند خشونت‌های عاطفی، جنسی، تحصیلی، شغلی، اجتماعی، فرهنگی، اعتقادی و...
این روان درمانگر بالینی اضافه کرد: برای مثال در زمینه خشونت‌های جنسی بر علیه زنان، چند رفتار را که بیشتر جنبه عاطفی و روانی دارند ذکر می‌کنیم: آزار کلامی، توهین و نسبت دادن الفاظ رکیک جنسی و تحقیرآمیز، اصرار به صحبت کردن و یا نزدیک شدن به حریم شخصی زنان بدون تمایل آنها، ارسال متن، عکس یا تصاویر مستهجن برای آنها و...
امانی یادآور شد: همچنین در زمینه‌های دیگر مانند محدود کردن زنان از دستیابی به حقوق اجتماعی مانند ادامه تحصیل، شغل، حضور در کلاس‌ها و مکان‌های ورزشی، هنری یا فنی، انتخاب نوع پوشش ، تفاوت های حقوقی و قانونی و... یا خشونت‌های عاطفی، زناشویی و فرهنگی مانند دور کردن زن از خانواده و دوستانش، کودک همسری، خیانت یا چند همسری، درخواست گواهی بکارت ، اجبار به فرزندآوری و یا ازدیاد فرزندان، گذاشتن تمام بار مسئولیت‌های زندگی بر دوش زنان و موارد متعدد دیگر از این قبیل.
وی عنوان کرد: اما برگردیم به عنوان تیتر این مطلب: خشونت یک زن بر علیه خودش؟ به اعتقاد علم روانشناسی انسان‌ها برخی از رفتارهایشان را تحت تاثیر ضمیر ناخودآگاهشان انجام می‌دهند. ناخودآگاه انسان متأثر از پیام‌های والدی که در دوران کودکی ثبت شده و یا پیام هایی که در بزرگسالی دریافت شده، می‌تواند برخی از رفتارهای ما را تعیین و یا مسیردهی کند.
این مدرس دانشگاه بیان کرد: اجازه بدهید جهت روشن شدن مطلب مثال زنانی را بیاورم که تحت تاثیر پیام والدی "کامل باش" و طرحواره بی ارزشی در حوزه نقص و شرم در کودکی و یا در بزرگسالی تحت تأثیر صنعت مُد و تبلیغات، جسم خود را بارها و بارها زیر تیغ جراحی های مختلف زیبایی و یا تزریق ژل و بوتاکس می برند تا شبیه به آن الگویی که صنعت مُد ارائه داده بشوند. و یا زنانی که خود را درگیر رژیم‌های غذایی سخت و غیر اصولی جهت کاهش و افزایش وزن می‌کند و یا انجام آرایش‌های آسیب‌زا و افراطی مانند کاشت پیرسینگ، ناخن یا مژه یا لنزهای زیبایی غیر استاندارد و...
امانی افزود: لازم است در پرانتز بگویم (هیچکس با زیبایی، آرایش و آراستگی مخالف نیست اما تفاوت این جاست، زنی که خودش را ارزشمند می‌داند و آراستگی را حق خود، خشونتی را بر علیه خود مرتکب نشده، اما زنی که تمام احساس ارزشمندی خودش را از جراحی و آرایش یا برند و مد دریافت می‌کند به این معنی که آرایش می‌کند و برند می‌پوشد تا ارزشمند شود و احساس ارزشمندی کند، مرتکب این خشونت شده است).
وی خاطرنشان کرد: حال نوع دیگر این خشونت که برخی دیگر از زنان بر علیه خودشان مرتکب می‌شوند، به‌طور معمول در بستر خانواده شکل می‌گیرد. زنانی که با فداکاری و از خودگذشتگی های بی‌جا و افراطی در قبال همسر و فرزندان یا دوستان و اقوام به دنبال کامل بودن هستند و نه کافی بودن، و خود را به طور کامل فراموش می‌کنند و نمی‌توانند فردیت و هویّت مجزایی خارج از نقش مادر یا همسر بودن برای خود قائل شوند و دیگران را مهرطلبانه بر خود اولویت می‌دهند.
این روان درمانگر بالینی اظهار کرد: تمامی این خشونت‌ها را یک زن بر علیه خودش انجام می‌دهد تا از دریافت تأیید و تحسین چه از جانب خودش و چه از جانب دیگران احساس ارزشمندی نماید. احساسی که شاید جایی در کودکی از سوی والدین یا جانشینان روانی آنها لگدمال شده و از بین رفته و یا در بزرگسالی با باورهای غلط مهرطلبانه جایگزینی برای عزت نفس شده است.
انتهای پیام
