به گزارش خبرنگار خبرگزاری خارگ آنلاین طاهره برزگر : ستون های ساختمان لرزید اما قلب شهدا آنچنان استوار به سوی حق می شتافت که گویی کودکی به آغوش مادر می پیوندد.گروهک منافقین حتی از اسم بهشتی می ترسیدند، زیرا او یکی از بزرگترین ایدئولوژیست ها و تربیت کنندگان نسل انقلاب از دل آماج مردم بود.هفتم تیر ماه ۱۳۶۰در تاریخ ماندگار شد چراکه هفتادو دو پروانه بهمراه پیشوای خود به دیدار سالار شهیدان شتافتند.قرار بود شهید محمد حسین بهشتی با تعدادی از نمایندگان مجلس و اعضای هیات دولت در باره ی مهار تورم و انتخاب ریاست جمهوری به بحث بنشینند که با انفجار بمب های گروهک کوردل منافقین به لقا الله پیوستند و در تاریخ کشور مانا شدند.خون مطهر آن ها ؛ سیاهی اهداف نا فرجام دشمنان کشور را شست و پایه های انقلابی که متعلق به مردم بود را مستحکم کرد.
شهید محمد حسین بهشتی در شکوفایی انقلاب اسلامی ایران نقش مهمی داشت.بینش و دانش او و اعتقاداتش به خدا در کنار تواضع و سادگی که خود را از روستاییان می دانست وی را محبوب بسیاری کرده بود.همین امر ترس عجیبی در قلوب ناپاک گروهک منافقین انداخته بود و‌منافع خود را در خطر می دیدند .آن ها ترور و‌خون ریزی را سرلوحه ی کار خود قرار داده بودند تا نخبگان کشور را از میان بردارند.اما خون شهدا همواره پایه های استوار انقلاب را محکم تر بر تارک میهن عزیزمان ایران نشاند.بصیرت بهشتی به گونه ای بود که بشدت دنباله عدالت را می گرفت و در یکی از سخنرانی های خود گفت : «برای ما قابل قبول نیست که اداره جامعه در دست ما باشد و باز هم در این مملکت کسی شب گرسنه بخوابد؛ کسی زیر طاقی بخوابد که نگران است بر سر او و عزیزانش خراب شود؛ از آب آلوده برای شرب استفاده کند؛ از بی‌درمانی جان خود و عزیزانش در معرض خطر باشد، این قابل قبول نیست.»این سخنان بزرگان انقلاب بار را بر دوش مسولان صد چندان می کند تا بجای حرف در میدان عمل حاضر شوند.
قسمتی از وصیت نامه شهید بهشتی
ما بی شناسنامه نیستیم اهل قنوتیم، ساکن دهستان نیایش و بچه جنوب عشقیم، کبوتران قباپوشی که بال در خون شهیدان کربلا نهاده ایم و عمری بر شاخه ها مرثیه خوان ذبح بنی آدم ، ما از امتزاج دو ایمان بدوی روستائی از تصادم دو عدم ساده بوجود آمده ایم، با هیچ کس هیچ فرقی نداریم و نمازمان را اول وقت می خوانیم. ما محصول آن لحظاتی هستیم که خسته از بیل و رنجور از داس خیمه دعائی برافراشته اند، ما ساده‌نشینان کاخ ویرانه فقر و فنائیم. پنجره هائی که روبسوی افق سبز توکل باز می شوند، ما مثل کتابی در هر گوشه خاک و در هر لحظه از روزگار باز می شویم و دیگران را از خود باخبر می کنیم. ما مثل وضو ساده و پاکیم، عین اقطار بی آلایش و معصومیم، ما را می‌شود در هر گوشه مسجد پیدا کرد. در هر جنسی جستجو نمود، با هر دردی دریافت، ما مثل تلاوت غمگینیم، مثل تکبیر حالت خنجر داریم، و دوستان ما شیران روز و پارسایان شبند، از نوح به بعد تا کربلا و هویزه وتا هویزه حضور داریم، پشت هر سنگی روییده ایم، با هر بوته ای رسیده ایم، بر هر شاخی بر داده ایم، ما در این آب و خاک سبز می شویم ما بی شناسنامه نیستیم.
