به گزارش خبر گزاری خارگ آنلاین : به قلم طاهره برزگر : در اين سكوت سرد قرنطينه كه نفس هاي آدمي ،زير تارو پود ماسك به شماره مي افتد ،بهترين رفيق شفيقمان ،يار مهربان است.ياري كه جايگاه كوچكي در جزيره ثروتمند خارگ دارد.
گاه گاهي تلالو عكس ،گزارش و يا مراسمي از كتاب و كتابخواني، به گوشمان مي رسيد كه آنهم به لطف ويروس منحوس كوويد١٩ از بين رفت.حال اما اين سوال را بايد از تك تك مسولان محترم و مردم عزيز جزيره پرسيد كه آخرين كتابي كه مطالعه كردند چه بوده و چقدر از آن زمان گذشته است؟شايد اين تلنگر كوچك ،ما راكمي از استرس هاي فضاي بينهايت مجازي برهاند و دقايقي را با عطر شيرين كتاب سپري كنيم و باز بياد بياوريم كه هنوز در آرزوي يك كتابخانه مجهز بزرگ و يك كتابفروشي هرچند كوچك در خارگ مانده ايم.
دريغ از لذت لمس برگهاي كتاب در فضايي آرام ،وسيع و نوساز يك كتابخانه كه بتوان قوانين فاصله اجتماعي را در آن رعايت كرد و به واقع نفس كشيد و دركنار يار مهربان كنام گرفت.بنظر شما در يك راهرو باريك ، در اشتراك با يك سالن مطالعه كوچك ،چند قفسه كتاب و يك فضاي دو در دو بسيار محدود براي كودك و نوجوان، در كنار فضاي آي تي و تحويل و استرداد كتاب چقدر مي شود با آرامش كتاب ها را ورق زد و انتخاب كرد؟ و بدون شنيدن صداي هيس !ساكت! يك كودك را با فرهنگ كتابخواني آشنا كرد؟و باز آيا مردم و فرزندان خارگ از اين امكانات هرچند كوچك هم بايد محروم باشند؟و بايد گفت روز كتابخوانان عزيزي كه دلشان همچنان در اين شرايط به نور كتاب روشن است مبارك باد.
